เกาลัดมีรูปร่างเป็นทรงกลมไม่ม้วน มีหนามแหลมคมและมีขนด้านนอก หนามแหลมจะยาวหรือสั้น เบาบางหรือหนาแน่น เมื่อหนาแน่นก็จะปกคลุมด้านนอกทั้งหมด ผนังเปลือก เมื่อกระจัดกระจายผนังเปลือกด้านนอกถูกปกคลุม จะเห็นได้ว่า ข้างในมีถั่วอยู่ 2-3 เม็ด เมื่อแก่เต็มที่เปลือกจะแตกเป็น 4 กลีบ ผลเกาลัดหลุดร่วง ถั่วมีสีน้ำตาลอมม่วง ปกคลุมไปด้วยขนสีน้ำตาลเหลืองหรือเกือบเรียบ และเนื้อมีสีเหลืองอ่อน

เกาลัดกระจายกันอย่างแพร่หลายในภาคเหนือและภาคใต้ของจีน ยกเว้นบางจังหวัดและภูมิภาค เช่น ชิงไห่ หนิงเซี่ย ซินเจียง และไหหลำ ในกวางตุ้ง ไปสิ้นสุดที่ชานเมืองกวางโจว ในกวางสี สิ้นสุดที่อำเภอ Pingguo และทางตะวันออกเฉียงใต้ของมณฑลยูนนานข้ามปากแม่น้ำ ไปทางทิศใต้ ถึงภูมิภาคซาปา ของเวียดนาม มักปลูกตามภูเขาเตี้ย เนินเขา ทางลาดเรียบ และชายหาดริมแม่น้ำ ที่ระดับความสูง 100-2500 เมตร

เกาลัดมีเนื้อหนา รสอร่อย และมีคุณค่าทางโภชนาการ เป็นผลไม้แห้งที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในตลาดในช่วงฤดูใบไม้ร่วงและฤดูหนาว เหมาะสำหรับรับประทานดิบๆ ผัด บดเป็นแป้ง ทำซาลาเปา ทำไวน์ และทำน้ำส้มสายชู นอกจากนี้ยังใช้ประกอบอาหารได้ด้วย อร่อยอีกด้วย เกษตรกรในพื้นที่ภูเขาของจีนมักใช้แทนธัญพืช นอกจากจะอุดมไปด้วยแป้งแล้ว เกาลัดยังมีสารอาหารเช่นโมโนแซ็กคาไรด์และไดแซ็กคาไรด์ แคโรทีน ไทอามีน ไรโบฟลาวิน ไนอาซิน กรดแอสคอร์บิก โปรตีน ไขมัน และเกลืออนินทรีย์