กิ้งก่าทั่วไปในพื้นที่ชนบท ได้แก่ จิ้งเหลนและกิ้งก่าหญ้า จิ้งเหลนมีขนาดใหญ่กว่า มีเกล็ดตามตัว มีหางเรียวยาว มีเกล็ดโปร่งใสที่เปลือกตาล่าง มักอาศัยอยู่ตามดินหรือตามซอกหิน เคยพบเห็นทุกที่ตามสันทุ่งและไหล่เขา ในพื้นที่ชนบท กิ้งก่าหญ้ามีหลายประเภท ได้แก่ กิ้งก่าหญ้าตอนใต้ กิ้งก่าหญ้าเหนือ และกิ้งก่าหญ้าลายขาว กระจายพันธุ์เป็นหลักในภาคกลาง ใต้ และตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศจีน พวกมันกินแมลงหลายชนิดและจะออกหากินมากขึ้นในระหว่างวัน

Skinks รวมอยู่ใน “รายชื่อสัตว์ป่าบกที่ได้รับการคุ้มครองโดยรัฐที่เป็นประโยชน์หรือมีคุณค่าการวิจัยทางเศรษฐกิจและวิทยาศาสตร์ที่สำคัญ” ที่ออกโดย State Forestry Administration of China เมื่อวันที่ 1 สิงหาคม 2000 บัญชีแดง ของความหลากหลายทางชีวภาพ – ปริมาณสัตว์มีกระดูกสันหลัง” – ความกังวลต่ำ (LC) คุณค่าหลักของจิ้งเหลน: การล่าศัตรูพืชและเป็นประโยชน์ต่อการเกษตรและการป่าไม้ หลังจากที่ร่างกายของผู้ใหญ่ถูกผ่าและทำให้แห้งแล้ว ก็จะถูกแปรรูปเป็นวัสดุยาจีน ซึ่งมีผลในการล้างพิษ กระจายความเมื่อยล้า และส่งเสริมการไหลเวียนของน้ำ เอาอวัยวะภายในของอาหารสด ล้าง และนึ่งร่วมกับเนื้อไม่ติดมัน สามารถรักษาอาการอ่อนแรง ภาวะทุพโภชนาการ และโรคอื่นๆ ของเด็กได้

กิ้งก่าหญ้าเป็นสกุลหนึ่งของวงศ์ Lizardidae กินแมลงเป็นอาหาร ลำตัวเรียวยาวประมาณ 50-60 มม. และมีหางเรียวยาวซึ่งยาวกว่าสองเท่าของความยาวลำตัว บนศีรษะมีเกล็ดขนาดใหญ่เรียงกันอย่างสมมาตร และเกล็ดยางขนาดใหญ่ที่ด้านหลังเรียงกันเป็นแถวยาว เมื่อเกล็ดใหญ่บริเวณหน้าท้องเกือบเป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัสและถูกรบกวนอย่างรุนแรง หางก็จะตัดออกได้ง่าย แต่ สามารถงอกใหม่ได้หลังจากถูกตัดออก กิ้งก่าหญ้าเหนืออาศัยอยู่ตามหญ้าหรือพุ่มไม้หนาทึบตามเนินเขา ที่ราบ และภูเขา ที่ระดับความสูง 180 ถึง 1,750 เมตร มันจะหนีอย่างรวดเร็วเมื่อถูกรบกวน เวลาทำกิจกรรมและนิสัยการกินอาหารในพื้นที่หางโจวจะมากที่สุดในต้นเดือนเมษายนประมาณ 11 09.00 น. ในเดือนสิงหาคมพบเห็นประชาชนมากขึ้นระหว่างเวลา 9.00-11.00 น. และ 15.00-16.00 น. ทุกวัน และมากที่สุดคือช่วง 12-13.00 น. ของปลายเดือนตุลาคม มันกินแมลง ในฤดูใบไม้ผลิส่วนใหญ่จะกินตั๊กแตน ตัวอ่อนของผีเสื้อกลางคืน วัชพืชของหนู และตัวต่อดิน ในฤดูร้อน พวกมันกินแมลงออร์โธปเทอรันเป็นหลัก (เช่น ตั๊กแตนและ katydids) และยังกินตัวอ่อนของผีเสื้อกลางคืน geometrid และแมลง coleopteran อีกด้วย